„ToskAnia, że mucha nie siada” Anna Mucha

listopada 09, 2016

„ToskAnia, że mucha nie siada” Anna Mucha

Włochy to mój raj na ziemi, dlatego nawet gdy nie przebywam tam fizycznie, staram się przenieść do mojego Bel Paese* chociaż wirtualnie, oglądając zdjęcia i czytając publikacje o włoskim dolce vita **. W moje ręce wpadła na przykład ostatnio książka traktującą o dobrociach włoskiej kuchni, gościnności Włochów, pięknie włoskich krajobrazów i wyjątkowej atmosferze Italii - „ToskAnia, że mucha nie siada” Anny Muchy. Książkę pochłonęłam dosłownie w jeden wieczór! I w sumie może tymi rozważaniami dojdę do tego czy to dobrze, czy źle... Skłaniam się w sumie ku dobrze, ale ostateczną konkluzję wysnuję na koniec.

Źródło: http://pascal.pl/toskania--ze-mucha-nie-siada,2,5894.html

Przyznam od razu, że rzadko czytuję książki aktorów, muzyków czy celebrytów, sięgam raczej po propozycje pisarzy zawodowych (mimo, że nie piszę o tym na blogu, bo nie taki jest jego temat, najbardziej lubię kryminały, książki psychologiczne i podróżnicze, ale czasem dla urozmaicenia sięgam też po coś o miłości). Do zrobienia wyjątku przekonał mnie temat książki – magiczna Toskania! Gdy z okładki książki uśmiecha się do mnie to słowo, ręka sama wyciąga się w stronę półki. Nie wiem czy to jakaś magia wspomnień (o mojej wycieczce po Toskanii pisałam m.in. tutaj) czy ogólnie znany urok tego regionu, ale książki o Toskanii zawsze czytam z niesłabnącym zainteresowaniem.

Swoją drogą, czy zauważyliście, że większość książek o Włoszech dotyczy Toskanii. Czy tylko ja tak trafiam? Czy faktycznie Toskania jest miejscem tak magicznym, że każdy chce pisać tylko niej? Polecałam Wam już książkę „Głosy Toskanii” Giorgio de Martino, potem „Smakując Toskanię” Beth Elon, teraz kilka słów od siebie dorzuci do tego zestawienia właśnie Anna Mucha, a potem jeszcze raz zabiorę Was do Toskanii tyle, że z Tessą Capponi-Borawską („Dziennik Toskański”), często cytowaną przez Macieja A. Brzozowskiego w książce „Włosi. Życie to teatr”. A to tylko nieliczne z mnóstwa popularnonaukowych publikacji o tym wyjątkowym regionie Włoch!

Czym od wcześniej prezentowanych przeze mnie książek różni się „ToskAnia, że mucha nie siada”? Moim zdaniem, to propozycja do przeczytania dla tych, którzy we Włoszech jeszcze nie byli! Jako, że Włochy trochę już znam, nie dowiedziałam się z niej niczego nowego (no może poza kilkoma adresami dobrych restauracji, ale ja nie jestem typem turysty kulinarnego). Nie odbierzcie mnie źle, książkę czytało się bardzo przyjemnie, ale dla mnie informacyjnie to było za mało.

Powinno być jednak optymalnie dla tych, którzy Włochy znają na razie tylko z przewodników. Książka może być naprawdę ciekawym preludium przedwyjazdowym i źródłem wiedzy dla włoskich laików, dlatego, że nie jest to typowy przewodnik – nie ma tutaj żadnych informacji o miastach, zabytkach, historii! Jest tylko dużo o klimacie miejsca, o jego magii! I dobrze! Wydaje mi się, że jeśli ktoś zastanawiał się nad wycieczką do Toskanii, to po lekturze „ToskAnia, że mucha nie siada” ostatecznie zapakuje walizkę.

Książka opowiada o tym na czym jej autorka zna się najlepiej – o włoskich smakach, włoskich zakupach i włoskich krajobrazach. Jest pięknym albumem ze zdjęciami ilustrującymi włoskie dolce vita i pamiętnikiem ze wspaniałej, rodzinnej podroży. Nic dziwnego, że książka zadedykowana została dzieciom autorów – kiedyś czytając ją będą mogli poczuć się tak, jakby oglądali album rodzinny. (Trochę za dużo było dla mnie zdjęć Pani Ani, a za mało widoków, ale to już moje osobiste odczucie.) Książka jest bardzo subiektywna, emocjonalna (opisuje spotkania z przyjaciółmi i prywatne chwile), czytając ją czujemy się momentami jakbyśmy siedzieli z autorką przy jednym stole i razem wcinali pastę *** popijając ją doskonałym winem. Ja lubię takie książkowe spotkania!

W tekst o odwiedzanych restauracjach, zwiedzanych miasteczkach i oglądanych krajobrazach, sprytnie wplecione są ciekawostki o włoskiej kulturze, kuchni i o Włochach jako o narodzie. Możecie się dowiedzieć np. dlaczego Włosi nigdy popołudniu nie pijają kawy z mlekiem, jak powinna wyglądać pizza idealna, dlaczego łatwo odróżnić turystę jedzącego makaron od Włocha jedzącego makaron, ile istnieje rodzajów makaronu i z jakim sosem można podawać który z nich, czy czym różnią się lody włoskie od polskich. Możecie nauczyć się przydatnych włoskich zwrotów np. „Mam plecy spalone słońcem Toskanii”, „Muszę zacząć dzień od kawy”. Tak jak już pisałam... po prostu poczujecie klimat Włoch.

Czy to więc dobrze, że książkę przeczytałam w jeden wieczór? Tak! Dla mnie była ona trochę jak czytanie moich własnych wspomnień – szybko przez nie przebiegłam, bo mój umysł wiedział o czym w książce mowa. Widziałam przed oczami zarówno miejsca które widziała autorka, jak i miejsca które ja widziałam. Ona jadła, jadłam i ja. W ten jeden wieczór w łóżku z herbatą poczułam się jakbym była w aucie przemierzając toskańskie wzniesienia. Jeśli byliście w Toskanii pewnie czytając poczujecie to samo sentymentalne uczucie. Jeśli nie... tym lepiej! Wam pewnie czytanie zajmie trochę dłużej. Skupicie się bardziej na włoskich nazwach, na poradach, może nawet zapiszecie sobie gdzie warto pojechać/co zobaczyć/co zjeść... a potem pozostaje już tylko kupować bilet i doświadczyć na własnej skórze czemu Ci wszyscy wariaci tak bardzo się zachwycają tymi 23 tysiącami kilometrów kwadratowych! W czym tkwi ta magia Toskanii? 

* pięknego kraju 

** słodkim życiu 

***makaron

Książka:

"ToskAnia, że mucha nie siada", Anna Mucha, Wyd. Pascal, 2015